Idang : “Nah,
ikam sudah guringkah? Lamun balum, bukai aku lawang di lantai dua!”
Eka : “Ayu
Nah bukai Idang, kasian inya di luar.”
Idang : “Aku
imbah manjat nah, uyuh.”
Inah : “Hadang,
hadang.”
Eka : “Lawasnya
sudah Idang mahadang Nah.”
Amat : “Lawasnya
sudah Idang mahadang Nah (2).”
Inah : “Maaf
lambat.”
Eka : “Lajui!”
Amat : Lajui!”(2)
Inah : “Sudah,
sudah.”
Eka : “Alhamdulillah.
Aku kada suah pang lagi di kuncii Kos. Kada kawa mamanjat jua mun pagar kosku
runcing-runcing hujungnya.”
“Mun aku nih mahir sudah mamanjat pagar
kos haha,” ujar Idang maampihi pandiran di grup sapakawanannya.
Ganal kamungkinan buhannya sudah guring,
ngapang sudah satangah satu malam.
Kaisukan harinya, di Sakulahan.
“Sariknya aku Inah nih malam tadi lawas
banar ikam hanyar mambukai aku, sawat kanyamukan, sawat masuk angin,” ujar
Idang.
“Basingajakah Nah, maulah kawan
mandarita?” ujar Eka.
“Kada. Aku di Jamban pas ikam minta
bukai tu,” ujar Inah.
“Sudah, sudah. Tukari jualan ku nah,”
jar Amat.
Amat manyuruh Eka, Idang wan Inah manukari
karcis hagan malihat acara teater malam ini. Buhannya nang dasar baniat datang
manuntun, mahakuni wan manukari karcis Amat saharga lima blas ribu rupiah.
Malam harinya.
“Ha-ha-ha-ha... .” Kadangaran bunyi
gagalahak panuntun tatawaan, tamasuk Eka, Idang wan Inah.
“Uh, lima manit lagi jam sapuluh nah.
Aku badahululah bulik, kos handak ditutup,” ujar Eka.
“Kaina pang hulu, satumat lagi,” ujar
Inah.
Eka badiam, malanjutakan manuntun sampai
jam sapuluh labih lima manit.
“Nah liwat sudah jamnya. Aku bulik
badahulu lah Nah, Dang.” ujar Eka.
“Iihja,” jar Inah.
“Daah,” jar Idang.
Kira-kira sapuluh manit imbah itu, sampai Eka di muka kos. Pas handak manunjul,
sakalinya pagar kos sudah bakapiting.
Takajut ai Eka ni kada manyangka wan
kada suah. Rajin labih sadikit pada jam sapuluh kada jua langsung ditutup.
Bingung Eka, maka harinya marintik dan masih bagana di muka kos sambil
manalipuni kakawanan hagan bacari wadah guring.
Kada lawas ada nang mambuka lawang. Kaka
panjaga kos sakalinya mambukakan pagar. Padahal Eka sudah handak baugah dah.
Dalam hati Eka baucap, Alhamdulillah. Eh
tapi kada nyaman jua sabujurnya, kalo pina sidin sudah taguring tadi, pina
manyapui mata pang.
“Maafkan ulun ka lah...” ujar Eka baucap
lawan kaka panjaga kos.
“Iih, sakali ja lah jangan handak
diulangi lagi.”
“Inggih ka.”
Imbah gugup malihat kos sudah dikuncii
tadi, mahingal pulang imbah naik tangga, sampai di kamar mambuka hp, Inah
pulang mambbm nang isinya maulah sangkal.
“Dibungulinya Amat kita, nang aslinya haraga
karcis tu sapuluh ribu ja,”
“Purun lalu ih, kawan dibunguli jua
saikung ngitu,” ujar Eka nang sudah lapah, jadi kada dibalasinya lagi bbm Inah
tu.
Kaisukan harinya, di sakulahan.
“Amat nih mambunguli kami, haraga karcis
sapuluh ribam dijual wan kawan lima balas ribam,”
“Ah ujah siapa?”
“Inah.”
“Bujur kalo?”
“Kada paham buhan ikam ni, wajar ai
kawan handak bahujung saikit manjualakan tu.
“Han iya kalo,” ujar Inah manyahuti.
Amat sarik, lalu bajauh.
“Bujur jua jar Amat. jar Idang
Teng, teng, teng!!! bunyi lonceng tanda
bulikan.
Pas
kaluar dari sakulahan, Amat tatamu wan Inah.
Amat nang masih sangkal lawan Inah,
marangut pas bacacangangan.
“Kanapa ikam kaitu lawan aku Mat?
“Kada marasa salahkah ikam nah?
Gara-gara ikam ba adu wan Eka haraga karcis sabujurannya, pas inya sarik lawan
aku. Wajar aja pang rasaku, aku malabihi saikit dari haraga sabujurannya, upah
maambilakan wan maatar. Ikam ai kada paham, maka kawan lagi krisis moneter jua
nah.”
“ Uh jadi ikam basingaja kah mancari
hujungan lawan kami? Ni ku rekam pang nah, nyaman Eka tahu ha-ha-ha,” ujar Inah
bagaya.
“Mauk,” ujar Amat sambil balalu.
Sampai di rumah Inah kaingat wan Amat.
Bujuran sarikkah yu Amat lawan aku? pikir Inah. Ku bbm pang.
Mat ikam bujuran sariikah wan aku? aku
bagaya ja marakam tadi.
“Mauk nah ai. Purun ikam, ampih gin
sudah kita bakawan.
“Aiii napa ikam damintu Mat?
Chat-an
Amat langsung hilang.
“Omegott bujuran sarik pinanya waluh
ngitu, dihapusnya kontakku.
Kaisukan harinya, di Kalas. Takumpul
Inah, Idang, Eka wan amat.
Eka
lawan Idang nang matan tadi asik bagayaan, rupanya mulai sadar pada matan tadi jua Inah lawan Amat ni
badiaman haja.
“Kanapa buhan ikam badua ni hinip?” jar
Eka.
“Tumben, “ jar Idang manyambung.
“Tu pang amat sarik lawan aku, gara-gara
aku baadu lawan ikam samalam pada inya malarangi kita haraga karcis.” jar Inah.
Idang wan Eka tatawaan.
“Mayahhh babaya sual sepele nangitu
ditaguk buhannya mamaian ikam ka ai.” ujar Idang.
“Inya katuju mahual hual.” ujar Amat
sambil manunjuk Inah.
“Aii salahlah yang kupadahakan tu hulu?”
sahut Inah.
“Nah, nah handak bkalahian pulangkah
buhan ikam ni? Sudah sudah pang. Dangari
nah aku ada ide, Kamis kaina tu almanak habang kalu, kayapa mun kita piknik.
Parasaanku kita ni kakurangan piknik wan kaadaan sapakawanan kita lagi kurang
baik. Lihati kaya buhan ikam wahini, parsualan sapili-sapili diulah ribut.
Sadikit-sadikit dimasukakan kahati. Yaa sagan kita evaluasi dirilah kisahnya,
bamalam kita, ujar urang tuh makrab (malam keakraban), kaya apa?” ujar Idang.
“Bisa ai tu Dang ai, aku akur haja nah
tampulu kadada jadwal Kamis tu,” ujar Eka.
“Aku maumpat urang banyak ja, bila buhan
ikam akur, aku akur jua,” jar Amat.
“Ikam pang kaya apa Nah?” jar Idang.
Maa heeh kolernya aku, paling handak
maniwas aku kalu buhan ikam nih, kanaap garang katuju banar mamai aku? Lawas
lagi tanggal ulang tahunku,” jar Inah.
Iya am. Ikam nang kanapa? ujar Idang lo
ini sagan kita makrab” jar Amat.
“Iih malurusakan nang kada lurus dalam
hubungan sapakawanan kita ni,” jar Eka.
“Hadanglah aku bapikir satumat,” jar
Inah.
Sapuluh manit dah Inah bapikir.
“Lawasnya ikam ni Nah. Barapa jam lagi?
jar Amat.
“Iihja.” jar Inah.
Nah iya tu. Kamarian Rabu tulaknya kaya
apa?” jar Idang.
“Akurr,” ujar Eka, Amat wan Inah.
Kada karasaan Rabu kamarian sudah.
Sasuai lawan pandiran Amat, Eka, Inah wan Idang tulak ka gunung Matang Kaladan
nang wahini lagi rami-raminya bubuhan kanakan kakinian kasituan. Biasanya dua
jam haja dari Banjarmasin ka Matang Kaladan tu. Amat wan Idang nang laju-laju
bila bakandanraan, kurang dari dua jam sampai dah di Matang Kaladan.
Amat nang sabalumnya ada sarik lawan
Inah wan urangnya dasar usil, maambil nipon Eka, lalu diandaknya di tas
Inah.Tapi kalihatan Idang.
“Mat beapa ikam?
“Eh Idang, anu...”
“Anu apa? Sagan apa ikam maandak ampun
Eka ka tas Inah hah?”
Lalu Eka wan Idang baparak.
“Dasar buruk Amat ni, handak mamfitnah
aku kalu.” jar Inah emosi.
“Nah masih basarikan kah, bamaapan pang
lagi. Jangan kaya kanakan, tuha sudah.” jar Eka.
“Dah...
Aku handak bakamih,” jar Amat
Balum tntung Eka bapandir. Pahadangan
Eka bapapadahan tu Idang bukah.
“Hati-hati Mat, bapadah jua lawan datu,
umpat bakamih tu.
“Mauk,” jar Amat.
Saking handaknya sudah bakamih, amat
kada ingat lagi baucap, baijin lawan datu.
Imbah
tuntung bakamih, bajalan Amat handak manuntii kawanannya. Ada suara nang
mangiau Amat. Amat nang bapikir ngitu suara Idang manuntii di mana arah suara
ngitu. Sapuluh manitan sudah amat bajalan kada ja lagi lagi malihat hidung
Idang.
“Lawasnya
Amat. Di mana garang inya bakamih? Lapar sudah nah, makan badahulukah kita?”
ujar Inah..
“Di situ ja kawa pang,” ujar Eka
manunjuk pohon nang kalihatan haja matan buhannya dudukan.
“Musiah sasat. Idang tadi pang ka mana?”
jar Inah.
“Ni aku. Umaa nang tujuh mitir mgini
kada pang maulah sasat,” ujar Inah nang bakajutan mancungul.
“Takamana aku ni lah? Aii raminya urang
disitu, beapaan yo? Ka situ ah.” jar Amat.
Disitu ada urang banyanyian, bagandangan,
rami banar. Amat nang umpat malihat, pas ada nang marawa, mambawai Amat bamainan.
Kada lawas, Amat baucap handak babulik manuntii kakawananya, kada dibulihakan
urang nang ada di situ.
“Musiah inya bulik badahulu?” jar Eka.
“Marga apa? Aku pulangkah?” jar Inah.
“Astaga Inah. Aku kadada manyalahakan
ikam. Kalu ai inya sarik lawan aku pulang. Kita cari nah. Tapi bapisah.” jar
Eka.
“Inah nang pina handak sarik-sarik tadi,
dalam hatinya hara jua lawan amat.
“Ayuha tapi aku takutan mun bapisah.”
ujar Inah nag pangutanan.
“Jangan tapi ungah nah ai.” ujar Eka.
Lalu Eka, Inah wan Idang bapisah mancari
Amat.
“Amat, Amat, dimana ikam?” ujar Eka,
Inah wan Idang bakuciak.
“Hadang, hadang. Nah tu kakawanan ulun
mancarii.” ujar Amat.
Amat mandangar kawanannya mangiau, tapi
kawanannya kada mandangar amat manyahuti.
Eka, Inah wan Idang babulik ka tampat
asal, marga kalaphan imbah kuciak-kuciak. Disitu ada sabuah rumah nang batajak,
rumah warga desa nang manjaga kaamanan diatas gunung ngini. Naik ai Eka, Idang wan
Inah ni bakisah minta tulungi jua mancarii Amat.
“Mambacalah buhan ikam tulisan “Jaga tingkah laku buhan pian”? Kalu ai
buhan ikam atau amatnya ada maapa kah.” ujar Amang.
“Amat tadi mang ai bakamih pang, ulun
padahi ai jangan kada ingat bapadah, nah marga ngitu kah mang?” jar Eka.
“Bisa jua.”
“Nah kayapa mang, kada kawa babulik lagi
lah kawan ulun? jar Eka maandu-anduh.
“Hadanglah
aku mangiau biniku,” jar Amang tadi.
Kada lawas kaluar dari kamar bini si
Amang sambil mambawa sabilah bambu wan nyiru.
“Pasti inya di patak makhluk halus.” jar
bini Amang.
Lalu Eka, Inah, Idang, Amang wan bininya
malanjutakan pancarian Amat sambil mancatuk bawaan bini Amang tadi. Kada sampai
sa jam tadapatlah Amat di bawah pohon tampat inya bamainan wan parak pohon
bakas inya bakamih tadi.
Pas ditakuni Eka siapa nang mambawa inya
kasitu, Amat mangaku inya mandangar wan malihat Idang ad jua disitu.
“Hah,” jar Eka kisah takajut.
“Ah horornya buhan ikam nih,” ujar Idang
sambil manahan tatawa.
“Jangan-jangan... Dibawa makhluk halus
nang manyarupai kawan ikam ni kalu, bisa ngitu kuntilanak kah atawa Wewe gombel,”
ujar Amang.
“Innalillah,” ujar inah handak tatangis.
“Hihihihii...” ujar Idang bakajutan sambil
mancakik gulu Inah matan balakang.
“Aaaaaaaaaaaaaa,” ujar Inah sambil
badiri handak bukah.
“Pangutannya ikam nih, tu suara Idang,”
jar Eka sambil manarik Inah.
“Ha-ha-ha, sudah. Sasadangnya nak aii
bagayaan, kalu pina kamirawaan pulang. Habis kalu dah kontrak Amang. Sajam ja
dalam parjanjian kita tadi amang badrama.” jar Amang.
“Hah, maksudnya?” ujar Inah kada
mangarti.
“Jangan talalu parajuan Nah ai, Mat ai. Kami
handak ngerjai buhan ikam nang parajuan banarai.” jar Eka.
“Iih amang minta ridha lah umpat
bakaramput satumat disuruh kawan ikam ni. Kada bulih bararjauan bakakawanan tu.”
jar Amang.
“Hadang sabuting nah partanyaan ulun,
nang mambawai ulun bamainan tadi pang siapa?” jar Amat.
“Jangan,jangan...” jar Eka.
“Kaluarga paman sarumahan umpat
bapartipasi nak ai.” jar Amang.
Inah wan Amat marangut
“Jangan-jangan...
Jangan parajuan.” ujar samuanya manguciaki Inah wan Amat.
-
Selesai -
Komentar
Posting Komentar